Κεντρική σελίδα Λογιάδη
Μίλτος Λογιάδης
"Η ελληνική «Τουρανγκαλίλα» "
Γράφει ο Γιάννης Σβώλος
Το ΒΗΜΑ, 7/6/2000
Την Τετάρτη, 24 Μαΐου, η Ορχήστρα των Χρωμάτων υπό τον Μίλτο Λογιάδη έπαιξε στο Μέγαρο Μουσικής τη συμφωνία «Τουρανγκαλίλα» του Ολιβιέ Μεσιάν. Στην εκτέλεση του έργου συμμετείχαν η διεθνούς φήμης Γαλλίδα σολίστ του οργάνου κυμάτων Μαρτενό, Ζαν Λοριό, και ο Ιταλός πιανίστας Ροζέ Μουράρο.
Έργο εντυπωσιακών μεγεθών από άποψη διάρκειας και απαιτούμενων ορχηστρικών δυνάμεων, φορτισμένο με ένα νεφελώδες, αλλά απ’ ότι φαίνεται ανεξάντλητο νοηματικό φορτίο, η «Τουρανγκαλίλα» διαθέτει μια αξιοσημείωτη για τη «δυσκολία» της συναυλιακή επιτυχία. Αγνοώ αν η εκτέλεση της 24ης Μαΐου ήταν η πρώτη στην Ελλάδα. Προφανώς καρπός διεξοδικής προετοιμασίας, η εκτέλεση που ακούσαμε ήταν από πολλές απόψεις εξαιρετική: Παρ’ ότι η γραφή της «Τουρανγκαλίλα» εύκολα μπορεί να οδηγήσει σε μια μουσική χασμωδία, ο Μίλτος Λογιάδης δάμασε το έναρθρο χάος του συμφωνικού ήχου της δίχως να καταστρέψει την πρωτεϊκή της δύναμη, ενώ συντόνισε άψογα τους δύο σολίστες με το ορχηστρικό σώμα. Αιχμηρές και ακραίες αντιπαραθέσεις δυναμικής και ταχυτήτων, διάφανη αλληλεπίθεση ηχοχρωμάτων, λειτουργικά οργανωμένη μικροπαραγραφοποίηση της μουσικής αφήγησης, σφριγηλός τονισμός του ρυθμικού στοιχείου και, πάνω απ’ όλα μια, μια γεμάτη ετοιμότητα και ευαισθησία αντίληψη του ιδιότυπου, ρευστού δραματικού ειρμού της μεσσιανικής γραφής εξασφάλισαν μια ερμηνεία που υπηρέτησε ιδανικά τις ποιότητες του έργου. Στα αργά μέρη απολαύσαμε εκτεταμένα περιστασιακά σόλο από τα ξύλινα πνευστά της ορχήστρας. Τέλος, συγκινητική υπήρξε η παρουσία της συνεργάτιδος του συνθέτη Ζαν Λοριό, ενώ η σολιστική συνεισφορά του Ιταλού πιανίστα Ροζέ Μουράρο στον καλειδοσκοπικό ηχητικό πλούτο του ακροάματος.
Ακριβοθώρητη στις αίθουσες συναυλιών, η Ορχήστρα των Χρωμάτων έδωσε μια συναυλία υψηλότατου επιπέδου, που θα λέγαμε ότι ξεπλήρωσε για την αναμονή ενός χρόνου από την περυσινή, αρχική αναγγελία παρουσίασης του έργου. Ευχόμαστε οι αρμόδιοι –άμεσοι και έμμεσοι- να λάβουν υπόψη τους αυτή την επίδοση ποικιλοτρόπως, έτσι ώστε αυτό το σύνολο να μπορέσει στο μέλλον να αναπτύξει ευρύτερα και το ρεπερτόριο, αλλά και την παρουσία του, συνεισφέροντας στην αθηναϊκή συναυλιακή ζωή στο πνεύμα των αληθινών προθέσεων του ιδρυτού της. Τέλος, αξίζει να επισημανθεί ότι η μεγάλη αίθουσα του Μεγάρου ήταν σχεδόν γεμάτη από ένα κοινό που ασφαλώς γνώριζε τι θα άκουγε και το οποίο αξιολόγησε σωστά ερμηνεία και συντελεστές. Το γεγονός έχει βαρύνουσα σημασία, αφού δείχνει ότι η μουσική του 20ου αιώνα, αντίθετα απ’ ότι κοινά πιστεύεται, έχει κοινό στην Ελλάδα. Ας φτάσει λοιπόν και αυτό το μήνυμα μέχρι τους υπεύθυνους που διαπραγματεύονται τα προγράμματα συναυλιών των μεγάλων διεθνών συγκροτημάτων…
Κεντρική σελίδα Λογιάδη
|
|
