Ο Schiller στη μουσική
Εισαγωγικό σημείωμα
Γιατί ετοιμάσαμε αφιέρωμα στον Σίλλερ;
Δεν είναι ένας Γερμανός ποιητής που αδύνατο σήμερα πιά να διαβαστούν τα ποιήματά του;
Τιμώνται διεθνώς, βέβαια, τα 200 χρόνια από το θάνατό του, αλλά τί δουλειά έχει να συμμετάσχει σε αυτά και το Πολιτιστικό Κέντρο της Εκκλησίας της Ελλάδος;
Τιμούμε τον Φρειδερίκο Σίλλερ διότι υπήρξε μεγάλο ανάστημα της Ευρωπαϊκής ιδέας και ταυτόχρονα στάθηκε ο ίδιος θεμέλιό της.
Ήταν Γερμανός συγγραφέας, κι όμως στο έργο του μιλάει και προβάλλει μορφές άλλων λαών της Ευρώπης κι όχι της πατρίδας του. Έγραψε για ήρωες των Σκώτων, των Ελβετών, των Ιταλών, των Ολλανδών κ.ἀ., και ποτέ για κάποιον γερμανό ήρωα – όπως θα μπορούσε πολύ καλά να κάνει, μια και δεν λείπουν βέβαια οι μεγάλες μορφές από τη Γερμανία.
Ήταν Γερμανός ποιητής, κι όμως τα ποιήματά του είναι διδασκαλίες της αξίας και της σημασίας της ελληνικής παιδείας.
Ήταν Γερμανός πατριώτης, κι όμως το έργο του είναι ύμνος στην ελευθερία του ανθρώπου και στον σεβασμό της ιδιοπροσωπίας κάθε λαού της Ευρώπης.
Κι αναγνωρίζοντας ότι υπήρξε ο πρώτος Ευρωπαίος πολίτης, διαβάζουμε τον ύμνο του Ωδή στη χαρά, μελοποιημένη από τον Μπετόβεν, ως τον Ύμνο της Ένωσης της Ευρώπης.
Δεν διαβάζεται σήμερα ο Σίλλερ; Φαίνεται πως ναί, αλλά υπεύθυνος γι αυτό είναι η απομάκρυνση της εκπαίδευσης από τη μόρφωση και η μετατροπή της σε απόκτηση γνώσης. Δεν διαβάζεται, γιατί διδάσκουμε τους νέους να διαβάζουν για απόλαυση κι όχι για μαθητεία. Δεν διαβάζεται γιατί στον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο, σκοτώθηκε η πίστη της Ευρώπης στον εαυτό της, στον κόσμο της και την αποστολή της.
Ποιός είναι ο Ευρωπαίος σήμερα; Τί κοινό έχει αυτός με τον Σίλλερ; Μπορούμε νάχουμε μιαν Ευρώπη που δεν θα έχει τον κόσμο της και δεν θα τον εκφράζει;
Να τα ερωτήματα που θέλουμε να μείνουν στο νου του αναγνώστη μας, διαβάζοντας το αφιέρωμά μας.
|
|
