"Άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος" | "Η Θεία Λειτουργία" | ENGLISH

Η Θεία Λειτουργία του Αγίου Ιωάννη του Χρυσοστόμου περιλαμβάνει δύο μεγάλες ενότητες: τη λειτουργία των κατηχουμένων και τη λειτουργία των πιστών. Σήμερα βέβαια δεν υπάρχουν κατηχούμενοι όπως την αρχαία εποχή ή ο αριθμός τους είναι ελάχιστος και γι’ αυτό ορισμένες εκφωνήσεις της πρώτης ενότητας συνηθίζεται να παραλείπονται.

Η περιγραφή της δομής της θείας λειτουργίας είναι η ακόλουθη:

Η έναρξη – Η μεγάλη συναπτή (προσευχή) του ιερέως με απαντήσεις του χορού «Κύριε Ελέησον» - Οι τρεις στάσεις (ομάδες) των αντιφώνων (Α’ στάση ο ψαλμός 102, Β’ στάση ο ψαλμός 145, Γ’ στάση οι Μακαρισμοί [Ευαγγέλιον κατά Ματθαίον, κεφ. 5,1-12]), με παρεμβαλλόμενα μεταξύ των στίχων τροπάρια στους οκτώ ήχους (εδώ τροπάρια του πρώτου ήχου) – Η είσοδος με το Ευαγγέλιο – Τα απολυτίκια και το κοντάκιο – Ο τρισάγιος ύμνος – Το προκείμενο και το αποστολικό ανάγνωσμα, το αλληλουάριο και το ευαγγελικό ανάγνωσμα – Ο χερουβικός ύμνος, με τη μεγάλη είσοδο προς το τέλος του για τη μεταφορά των τιμίων δώρων από την πρόθεση στην Αγία Τράπεζα – Οι αιτήσεις, ο ασπασμός και το σύμβολο της Πίστεως – Η αναφορά με το «Άγιος, Άγιος. Άγιος Κύριος Σαβαώθ (αντίστοιχο το Sanctus της Λατινικής Λειτουργίας) και το «Σε υμνούμεν…» - Το μεγαλυνάριο της Υεραγίας Θεοτόκου «Άξιόν εστί…» – Η Κυριακή Προσευχή – Το κοινωνικό – Οι ύμνοι της απολύσεως.

Τα «Κύριε Ελέησον» της μεγάλης συναπτής κατεγράφησαν από τον εξέχοντα Αγιορείτη μουσικοδιδάσκαλο π. Μελέτιο Συκιώτη ως ψάλλονται εν Αγίω Όρει.

Οι δύο στάσεις των αντιφώνων (τα τυπικά), ψάλλονται όπως τις άκουσα, τις ηχογράφησα και τις κατέγραψα τον Ιούλιο του 1971, στην πανήγυρη του Αγίου Αθανασίου του εν τω Άθω (18 νέου ημερολογίου/5 παλαιού), στην Ιερά Μονή Μεγίστης Λαύρας, στο Άγιον Όρος, από τους πατέρες της Αδελφότητος των Δανιηλαίων, υπό τον Γέροντα Γερόντιο και τους πατέρες της αδελφότητος των Θωμάδων. Μεταγενέστερα έλαβα υπ’ όψιν μου και την καταγραφή του π. Μελετίου Συκιώτη.

Η πρώτη στάση είναι σε ήχο πλάγιο του τετάρτου και η δεύτερη σε ήχο τέταρτο (λέγετο).

Η Τρίτη στάση των αντιφώνων (οι μακαρισμοί), είναι του πρώτου ήχου, όπως δημοσιεύεται στο βιβλίο «Αναστασιματάριον» του Πέτρου Λαμπαδαρίου (Βουκουρέστι, 1820), ως μέλος των «εξηγητών» (δηλαδή Γρηγορίου Πρωτοψάλτου και Χουρμουζίου Χαρτοφύλακος).

Ο Τρισάγιος ύμνος (σε ήχο δεύτερο χρωματικό) είναι μέλος του Πέτρου Πελοποννησίου (†1777;), Λαμπαδαρίου της Μεγάλης του Χριστού Εκκλησίας (Οικουμενικού Πατριαρχείου Κωνσταντινουπόλεως), ενώ το «Δύναμις» είναι μέλος του Καλλινίκου Αρχιδιακόνου του Λεσβίου (19ος αι.).

Το Αποστολικό ανάγνωσμα απαγγέλλεται εμμελώς κατά τον παραδοσιακό τρόπο από τον Παναγιώτη Κουτρά, ενώ η Ευαγγελική περικοπή από τον Ιερομόναχο Ιωακείμ Αγιορείτη.

Ο Χερουβικός ύμνος είναι σε ήχο τρίτο (του σκληρού διατόνου) και έχει συντεθεί από τον Γρηγόριο Πρωτοψάλτη της ΜτΧΕ (†1821). Είναι μια από τις λαμπρότερες συνθέσεις του Γρηγορίου, με μιαν έξοχη ισορροπία στη δομή της, με διακριτική παρεμβολή φράσεων στο μαλακό χρώμα (στις λέξεις και, βασιλέα) και στο σκληρό χρώμα (λέξη ύμνον) και με δύο φράσεις (τον τρισάγιον, αποθώμεθα), που προσφέρονται για απόδοση από μια φωνή. Εδώ τις ψάλλει ο Λυκούργος Αγγελόπουλος.

Οι εκφωνήσεις του ιερέως και οι απαντήσεις του χορού κατά την ώρα της αναφοράς γίνονται κατά την αρχαία παράδοση με εμμελή απαγγελία, όπως πρέπει να απαγγέλλονται επίσης όλες οι εκφωνήσεις των ιερών ακολουθιών, να γίνεται η ανάγνωση του αποστολικού και ευαγγελικού αναγνώσματος, η εκφώνηση των οίκων του Ακαθίστου Ύμνου, καθώς και η απαγγελία των τελευταίων προσευχών του Μ. Αποδείπνου.

Η εμμελής απαγγελία γίνεται σε ήχο τρίτο τετράφωνο (βλ. «Θεωρητικόν» Σ. Καρά) και η μετάδοσή της μέχρι σήμερα έρχεται με την προφορική παράδοση της ΜτΧΕ την οποία κατέγραψε στις αρχές του αιώνα μας ο Κωνσταντίνος Ψάχος (†1949).

Το κοινωνικό «Αινείτε τον Κύριον», στίχος του ψαλμού 148, είναι σύνθεση του περίφημου βυζαντινού Μαΐστορα Ιωάννη Κουκουζέλη, ο οποίος φέρει και το επίθετο Παπαδόπουλος (χειρόγραφο αρ. 1256 της Μονής Σινά του έτους 1309). Ο Ιωάννης Κουκουζέλης είναι Όσιος της Ορθόδοξης Εκκλησίας (η μνήμη του εορτάζεται την 1η Οκτωβρίου) και από τους περιφημότερους εκπροσώπους της βυζαντινής μουσικής, δεύτερη πηγή της μετά τον Άγιο Ιωάννη τον Δαμασκηνό. Το αρχαιότερο μουσικό χειρόγραφο στο οποίο εμφανίζεται για πρώτη φορά το όνομα του Κουκουζέλη, είναι το Ειρμολόγιο St Peterburg (Leningrad) Gr 121 του έτους 1302.

Στο κοινωνικό «Αινείτε τον Κύριον…», ο ψαλμικός στίχος αναπτύσσεται με τυπικές μελισματικές φράσεις του παπαδικού πλαγίου του πρώτου ήχου, τις οποίες διαδέχεται μια, εκπληκτική σε έξαρση, ανάπτυξη των τριών «Αλληλούια», σε αντίστοιχες ενότητες. Η επανάληψη του μέλους της πρώτης ενότητας από τη δεύτερη, δίνει την ιδέα για ερμηνεία της πρώτης από μια φωνή. Εδώ ψάλλει ο Λ. Αγγελόπουλος. Πλάγιος του πρώτου, τέταρτος, πρώτος τετράφωνος και πλάγιος του τετάρτου είναι οι ήχοι του κοινωνικού αυτού, που ολοκληρώνεται με την πλούσια σε μελωδικά σχήματα τρίτη καταληκτική ενότητα.

Ο ύμνος «Είδομεν το φως» και ο ύμνος της απολύσεως είναι σε ήχο δεύτερο.

"Άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος" | "Η Θεία Λειτουργία" | ENGLISH